هنر و سینما

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان هنر و سینما و آدرس cinemagaran.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.

قالب بلاگفا

پيوندهای روزانه

خبری

دانلود جدید ترین اهنگ مازیار فلاهی

معرفی کتاب بازیگری

یادداشت های یک فیلمنامه نویس

بهترین کلاس بازیگری

حمل ماینر از چین به ایران

سایت های مفید

واقع گرایی در بازی بازیگر

• آنچه را که بازی رئالیستی می نامیم ، مفهومی است که در طول تاریخ سینما تغییر کرده است. برای مثال امروزه ما ممکن است فکر کنیم ، بازی تام کروز ( Tom Cruze ) و داستین هافمن ( Dustin Hoffman ) در فیلم مرد بارانی ( 1988- Rain Man ) ، ساخته بری لووینسون ( Barry Levinson ) ، کاملا رئالیستی هستند و به زندگی واقعی بسیار شبیه اند ، در حالی که در اوایل دهه 1950 ، سبک بازیگری اکتورز استودیو در نیویوورک ، به صورتی که در بازی مارلون براندو ( Marlon Brando ) ، برای مثال در فیلم در بارانداز ( 1954- On The Waterfront ) ، ساخته الیا کازان متجلی بود ، حد اعلای بازی رئالیستی تلقی می شد. هر چند امروزه هم بازی مارلون براندو در این فیلم ها یا ، شاگردان موفق دیگر اکتورز استودیو در فیلم هایشان عالی به نظر می رسد ، ولی دیگر در تقابل با بازی هایی که بازیگران در فیلم های جدید انجام می دهند آگاهانه ، غلو شده و غیر رئایستی به نظر می رسد.

همین حرف را در مورد موج بزرگ دیگر بازی رئالیستی در دهه 1950 ، یعنی جنبش نئورئالیسم نیز می توان زد. بازی بازیگران حرفه ای و آماتور در فیلم های نئورئالیستی ایتالیای بعد از جنگ جهانی دوم ، به هنگام پیدایش ، به مثابه نمایش مستند زندگی ایتالیایی و حد اعلای واقع نمایی مورد توجه و تمجید قرار گرفت ، در حالی که امروز ، بیشتر آنها بازی های صیقل خورده ای به نظر می رسند.

در دهه 1970 نیز ، سبک جدیدی در بازی های رئالیستی را شاهد هستیم. برای مثال بازی رابرت دنیرو ( Robert De Niro ) در فیلم راننده تاکسی ( 1974- Taxi Driver ) ، ساخته مارتین اسکورسیسی ، اگر چه در زمان خود به دلیل رئالیستی بودن ، بسیار مورد تعریف و تمجید قرار گرفت ، اما امروزه کاملا سبک پردازی شده به نظر می رسد.

به این ترتیب هیچ گاه نمی توان تعریف کامل و قاعده مندی از بازی رئالیستی ارائه داد. در هر زمانی ممکن است یک نوع بازی به نظر رئالیستی برسد. در نتیجه نباید بازی بازیگران در طول تاریخ سینما را ( چه از نظر رئالیستی بودن و چه از جهت های دیگر ) با یک معیار سنجید ، بلکه باید مسئله بازیگری هر فیلم را با توجه به موقعیت زمانی و سبک بازیگری مربوط به آن زمان ، سنجید و بر اساس آنها بر قوت یا ضعف بازی بازیگران داوری کرد.

• مردم اغلب وقتی می گویند که فلان بازی غیر رئالیستی بود ، منظورشان این است که بازی بدی بوده است ، اما باید توجه داشت همه فیلم ها ، تلاششان رسیدن به رئالیسم نیست و از آنجا که بازی بازیگر بخشی از میزانسن کلی است ، فیلم ها می توانند به تناسب میزانسنی که از آن برخوردارند ، حاوی بی شمار سبک بازیگری باشند. در این حالت ، به جای اینکه مسلم بداریم که بازی ها باید رئالیستی باشند ، باید بفهمیم که فیلم در صدد ارائه چه سبک بازیگری است. اگر در فیلمی ، کارکردهای بازیگری به بهترین وجه از طریق یک بازی غیر رئالیستی تامین می شود ، بازیگر باید تلاش کند که این نوع بازی را ارائه دهد. برای مثال در سراسر فیلم جادوگر شهر از ( The Wizard of Oz ) ، بازیگران ، بازی غیر رئالیستی ارائه داده اند. زیرا فیلم قصد دارد ، دنیایی کاملا خیالی و با موجودات عجیبی چون آدم آهنی ، مترسک ، جادو گر و ... را به نمایش بگذارد. به این ترتیب بزرگ ترین ضربه ای که بازیگر به این فیلم می تواند وارد کند ، انجام بازی رئالیستی است.

• بازی های غیر رئالیستی و غلو شده ، یکی از سرچشمه های لذت بیننده در هنگام تماشای برخی از فیلم ها هستند. برای مثال تماشاگران انتظار بازی رئالیستی از ستارگان ورزش های رزمی چون بروس لی یا چکی جان ندارند. در واقع آنها خواهان بازی های رئالیستی در چارچوب فیلم های رئالیستی هستند.

نظرات شما عزیزان: